22. Van verhuisdoos tot verjaardagsfeest / Blog

Soms gebeuren er van die kleine wonderen die je eraan herinneren dat God in álles betrokken is — zelfs in verhuisdozen!
Van verloren kentekenpapieren tot een onvergetelijke verjaardagsweek met mijn dochters en kleinkinderen: deze periode zat vol liefde, humor en dankbaarheid.

Hebben jullie dat ook, dat je iets meemaakt, waar je gewoon stil van wordt??
Na weken zoeken, bidden en hopen — wonder boven wonder — vonden we de kentekenpapieren deel I en II! En waar denk je dat ze zaten? In een verhuisdoos. Hoe dan?? De avond ervoor had ik zelfs gedroomd dat ik ze had gevonden. Ik geloof dat God me wilde geruststellen: maak je geen zorgen, het komt goed. 🙏

Vol vertrouwen gingen we naar de agenzia, maar uiteraard — typisch Italië — moesten we eerst naar het politiebureau om te melden dat de papieren waren gevonden. Daar werd weer een document van gemaakt, dat we vervolgens terug moesten brengen naar de agenzia. Een hele toer dus. Enfin… het wachten op ons Italiaanse kenteken duurt nog even voort. Wordt vervolgd!

Intussen kregen we ook nog een lesje geduld van Ikea: bed geleverd, maar zonder matras! Blijkbaar lag die nog ergens in het depot van de transporteur, omdat de lading te vol was. Ook zoiets vreemds! Drie dagen later kwam het alsnog goed.

Gelukkig waren er ook genoeg fijne momenten. ’s Avonds gezellig videobellen met mijn dochters, en op woensdag kwamen Jeroen en Nicole eten. Zij runnen een goedlopende b&b, Yours Trully. Echt een aanrader, mocht je deze kant op willen. :-)
Met een lekkere fles wijn van hen en mijn vertrouwde indofood werd het weer een heerlijke avond vol gezelligheid.

Diezelfde week ging ik voor het eerst naar de mondhygiëniste hier in Martina Franca — keurig verzorgd, alles steriel, zelfs plastic hoesjes voor over je schoenen. Haar man, die tandarts is, is de zoon van onze buurvrouw Antonietta, en samen runnen ze de praktijk. 70 euro lichter, maar mijn gebit voelde weer spic en span! 😁

Zondagavond bezochten we een gospelavond met een Italiaans koor en de Amerikaanse gospelzanger Isaac Cates. Wat een stem! Alleen jammer dat de Italianen wat timide waren — ik was zowat de enige die enthousiast mee klapte en zong. Maar goed, iemand moest het doen, haha. 😉 Dan merk je toch wel dat Italie vrij conservatief is, qua geloof. Maar we vonden het al heel wat dat er een gospelavond werd georganiseerd en dat er best veel mensen waren. Prima zo!

Polizia Locale di Martina Franca

Robert zet het bed in elkaar.

In de wachtkamer bij de tandarts.

En toen, de volgende ochtend, vloog ik richting Milaan om mijn dochters en kleinkinderen te ontmoeten — en daar begon weer een heel nieuw hoofdstuk vol warmte, humor en mooie herinneringen.

✈️ Familiegeluk aan het Lago Maggiore

Wat een feest om elkaar weer te zien! We ontmoetten elkaar op Milaan Malpensa en vlogen elkaar in de armen. We reden samen naar ons huisje in Castelletto sopra Ticino — knus, schoon, met gevulde koelkast en verse broodjes. Welkom in Italië! We waren met zeven personen. Caressa, Joy en Fayah. Abigail, Hugo en Owen. We hadden een 9-persoonsbusje die door Abigail werd bestuurd. Zo stoer!

We genoten van markten, ijsjes aan het meer en vrolijke kunstwerken op de boulevard van Arona. Hugo en Owen speelden en genoten volop. Je had geen kind aan ze. Een hoogtepunt was het eilandhoppen op het Lago Maggiore — Isola Pescatori met zijn smalle steegjes en Isola Bella met het indrukwekkende paleis en de tuinen vol witte pauwen. Een sprookje! ✨
Ook Milaan mocht natuurlijk niet ontbreken: eerst schuilen voor de regen in shoppingmall Il Centro, daarna door naar het centrum met de metro. De Duomo, de Galleria Vittorio Emanuele, de Brerawijk — zóveel schoonheid op één dag. En afsluiten met diner bij Ambrosiana, met uitzicht op de verlichte kathedraal. Bellissimo!
Onze laatste dag brachten we door aan het Comomeer, met als kroon op de week het charmante Bellagio. We aten samen, klommen, lachten en bewonderden Gods schepping van dichtbij. Een rit langs het meer, een stop bij de watervallen van Nesso en uiteindelijk een gezellige avondmarkt in Arona waar zelfs poffertjes werden verkocht — hoe Nederlands wil je het hebben? 😄

Na een week vol liefde, eten, lachen en weer eindeloos veel herinneringen gemaakt, kwam het afscheid weer te snel. Met tranen in de ogen namen we afscheid, maar met een hart vol dankbaarheid.

Arona

🎉 Verjaardagsweek in Puglia
En alsof dat nog niet genoeg was, kwamen mijn oudste dochter Saphira met haar kinderen Germain en Gilvana, die speciaal voor mijn verjaardag (27/10) kwamen overvliegen. We gingen ze ophalen op het vliegveld in Bari, en nog voor we thuis waren, belandden we in een wijnfestival in Rutignano — muziek, wijn, dans en vooral veel plezier. Wat een begin van hun bezoek! 🍷💃
Om middernacht was het zover: mijn verjaardag! Knuffels, tranen en dankbaarheid — een bijzonder moment.

De volgende dag reden we naar Matera, de stad van de Sassi. We dwaalden door de smalle trappen en grotwoningen, bewonderden de uitzichten en sloten af met een 7-gangen lunch bij Michelinsterrenrestaurant Dimora Ulmo. Wat een culinaire belevenis! Lieve gesprekken, gelach, en zelfs wat happy tears — een dag om nooit te vergeten.
De dag erna wachtte een verrassing: Saphira en Robert hadden in het geheim een workshop mozzarella maken geregeld in Ceglie Mesapica. Wat een leuke ervaring! Na afloop genoten we van wijn, focaccia en lokale lekkernijen — puur Italië.

’s Avonds sloten we af bij ristorante ‘Gli Olivi’ in Alberobello met pizza en dolce.
De laatste dag gingen we samen naar de kust van Monopoli — nog één keer door het oude centrum wandelen, gelato eten en lunchen op het plein. Germain en Gilvana hebben nog souveniertjes gekocht voor thuis.

En toen kwam dat moeilijke moment weer: afscheid nemen.
Met een brok in mijn keel zwaaide ik ze uit, dankbaar voor zo’n bijzondere verjaardagsweek. Wat voel ik me gezegend — omringd door liefde, familie en Gods overvloedige goedheid.