Wat kan een mens toch veel verzamelen in de loop der jaren. Echt ongelooflijk. Dit is dus het moment om schoon schip te maken.
Het inpakken is begonnen
Per kamer ben ik gaan ruimen. Een zak om weg te gooien, een doos voor de Kringloop, een zak met oude kleren/schoenen. Ik dacht, het valt wel mee, omdat we de inboedel toch niet mee hoeven te nemen.
Helaas, we hebben stiekem toch best wel heel veel wat we meenemen. Sowieso Robert zijn gitaren, versterkers, geluidsinstallatie, gereedschap. Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om een verhuisbedrijf in te schakelen, Oeps. Al met al, zo'n 18 m3 wat we meenemen. Ik kreeg een tip van mijn broer mee om elke dag 3 dozen in te pakken en dat werkt dus prima. Het fijne vond ik dat ik tijdens het opruimen en sorteren, ook weer veel foto's had gevonden. Van de kinderen toen ze nog klein waren, van de vakanties. Soms toch ook wel dierbare herinneringen, die je toch altijd zal blijven herinneren.
Wat ik heel bijzonder vond, was dat ik ook nog een stapel brieven van wijlen mijn vader had gevonden. Toen ik zo de brieven aan het doorlezen was, moest ik af en toe een traantje wegpinken. Dit zijn dan weer van die momenten dat je je ouders mist. Je gaat weer een nieuwe fase in je leven tegemoet en dan heb je juist even je ouders nodig. Tenminste zo voel ik het. Mijn band met mijn ouders was heel sterk. Eind 1993 zijn zij voorgoed teruggegaan naar Indonesië. Jammer genoeg hebben ze er niet lang van kunnen genieten. Mijn moeder stierf 2 weken later en mijn vader in 1997.
Wel heel frappant, dat mijn ouders deze fase ook moeten hebben ervaren. Hun hebben en houden ingepakt en meegenomen naar Indonesië. Al hun kinderen en kleinkinderen ook achter moeten laten!
2 huizen legen
Uiteraard moest ook het huis van mijn schoonmoeder worden leeg gemaakt. Daarvoor hebben we een bedrijf van een vriend van ons ingeschakeld. Die heeft het in één dag van boven naar beneden voor elkaar gekregen. Echt super!! Dat scheelt natuurlijk enorm.
Robert werpt nog een blik op de tuin, waar hij als kind speelde
Voor de laatste keer de deur van zijn ouderlijk huis, achter zich sluiten.
En natuurlijk moeten ook alle gitaren mee.
Lucas 22:49
Not my will, but Yours be done
Reactie plaatsen
Reacties
Wat leuk om te lezen. Wij wensen jullie veel succes met deze overstap en natuurlijk alle goeds in het mooie Puglia en dat jullie hier veel mooie jaren samen mogen beleven. Liefs van ons uit Calabria en we zien elkaar vast weer. Monique en Arie 😘
Ha Monique en Arie, wat leuk! En we willen heel graag een keer jullie kant opkomen. Lijkt me ook prachtig, Calabria. Liefs, Esther X