Wat kan afscheid nemen toch verdrietig zijn. :-(
In januari van dit jaar 2025, hebben we helaas afscheid moeten nemen van Roberts moeder. Ma Oerlemans, een lieve en sterke vrouw, dapper tot het einde. Een verdrietig moment, maar we mogen dankbaar zijn voor de mooie jaren die we samen hadden. Kostbare herinneringen die we mogen koesteren.
Het balletje is gaan rollen
En opeens ging het heel snel!! OMG, onze droom kan werkelijkheid worden. En wat nu te doen??? Heel veel informatie opvragen, bellen met instanties, banken regelen, blogs van andere emigranten lezen, FB groepen van mensen die al richting Puglia zijn geëmigreerd benaderen. Wow, je weet niet wat er allemaal op je afkomt. Ik aan de telefoon op speaker en Robert ernaast alles noteren in een excell overzicht. Want ik kan het echt niet onthouden allemaal, pfff. ...
Het huis van Roberts moeder en ons eigen huis waren letterlijk respectievelijk binnen 5 minuten en 3 dagen verkocht. Echt bizar!! Maar heel dankbaar natuurlijk. We voelen ons so blessed. De kopers van ons huis nemen ook onze inboedel over, echt ongelooflijk. Ons huis in Puglia is al helemaal ingericht, dus alle meubels etc. zijn overbodig.
Met zus Martha (rechts), 2 (Caressa en Abigail) van de 3 dochters en nichten.
Het moeilijkste vind ik toch het afscheid van mijn kinderen, kleinkinderen en familie. Met name mijn tante van 89 die in een verzorgingshuis woont en mijn oudste broer Paul van 82, die dement is en ook in een verpleeghuis woont. Ga ik ze ooit nog terugzien in real live?
Maar mede door ons geloof, mogen we er van verzekerd zijn dat als de tijd daar is, we elkaar weer gaan ontmoeten. Niet hier op aarde, maar bij onze Vader in de hemel. Wat een troost!
Ik heb dus bewust afscheid genomen en dat voelde wel goed. Heerlijk geknuffeld, herinneringen opgehaald en met Paul mogen bidden. Dat gaf mij veel rust.
'Tot ziens' momenten
Ik vind 'Afscheid' zo'n beladen woord. Immers, we verdwijnen niet van de aardbodem, maar verhuizen gewoon naar een ander land. Dus wat mij betreft is het een 'Tot ziens'. We wilden bewust geen groot Tot ziens moment, geen Ik Vertrek toestanden, zaaltje huren hahah. Dus hebben we met een aantal groepjes van onze kerk, vriendinnen, vrienden, (oud)collega's etc. leuke momenten gehad, door te lunchen of uit eten te gaan.
Met oudste dochter Saphira en Nick
Met zoonlief Ruben, Marleen en fam.
Diverse fotomomenten met lieve mensen, friends and family, die dicht bij ons staan.
Met mijn BFF's (Nelleke, Corfia en Tonny) die ik al meer dan 60 jaar ken. Ons jaarlijks reünietje en dit keer in Den Bosch.
Best friend Raoul
Familie Nussy
Met Novia, onze masseuse uit Bali
Met Chantal, al 17 jr. mijn schoonheidsspecialiste
- Met team Welkom Doorbrekers
Connectgroep Golden Generation van onze kerk, Doorbrekers in Goes.
Ons kookclubje: Lennaert, Mariska, Rob en Annemieke
Met Roberts collega Errol en Natascha
Met Nelly, Elisabeth en Tanja
Met John en Monique
Oud Collega's Saskia en Helma De Theemutsen
Met David en Suzanne
Met Hans en Betty
Best friend en oud collega Monique
Met mijn nicht Ratna en tante Juul
Met lieve vrienden Catelijne en Ronny uit België
Met broers Ben en Paul, schoonzus Olga.
Jesaja 14:27
'Nothing can stop God's plan for your life.'
Reactie plaatsen
Reacties
Wauw wat prachtig Robert en Esther,
Wat hebben jullie mooie mensen om jullie heen en wat is het fantastisch om dit avontuur aan te gaan en jullie zijn en jullie liefde verder over de wereld te verspreiden.
Wij gaan jullie missen, jullie zijn pracht mensen 🩷🩷
Heel heel veel geluk en plezier op dat mooie stukje aarde in Plugia 😘 hoop tot weerziens
Wat leuk geschreven en gemaakt jullie site! Hopelijk tot snel in Italië! Vanuit Rhodos : highfive! 😀😘