Het avontuur begint
Direct na de kerkdienst zijn we vertrokken. Vanaf Goes was er al gelijk file. Als dit de voorbode is van wat komen gaat, dan houd ik m'n hart vast.
Eerste stop in Aische-en-Refail, even de benen strekken en een koffietje voor Robert. Alleen maar files en wegwerkzaamheden onderweg 😔 Onze bestemming voor vandaag is Colmar of ergens in de buurt.
Vanwege de files hebben we Colmar helaas niet gehaald. Rond 18.30 uur zijn we op zoek gegaan naar een logeeradres en kwamen uit bij Saint Hubert resort in Hambach. Een prachtige locatie aan een meertje. We hebben ons opgefrist want we wilden even heerlijk uit eten gaan. Foie gras en steak tartar eten. Dat ging 'm dus niet worden 😬 want de meeste sjieke restaurants waren gesloten. Dus de keuze was Italiaans, Japans, Chinees of junkfood. Nou daar ga je dan, wilden we perse door Frankrijk rijden om lekker te eten, hebben we toch maar voor Italiaans gekozen en dat is niet echt tegen gevallen, want jawel, ze hadden steak tartar, dus Robert kon z'n lol op. Vervolgens een steak en ik een soort schnitzel met een heerlijke room marsala sausje. En als toetje een crème brule en ik een tiramisu en die was echt heerlijk.
Wat een nachtje,pfff.. Bloedheet, geen airco. En muggen, ben helemaal lek geprikt 😬 Midden in de nacht klaarwakker en op muggenjacht. Gelijk maar Polar steps bijgewerkt. 😉 Enfin, een tropische nacht dus. Maar wat bleek, vanmorgen (bij daglicht). Er hangt dus gewoon wel een airco, achter het gordijn. Hahhaa. Echt weer iets voor ons 🤣🤣🤣 We hadden geen ontbijt geboekt, was €16 pp 🫣ik heb genoeg proviand bij me. Dus lekker aan de bifi worst, rijst crackers en sultana. Door Zwitserland gereden en nu zijn we in Noord Italië beland. Het eerste wat ik wilde was natuurlijk een espressino freddo en samen hebben we een Margharita gedeeld. De temperaturen stijgen naar grote hoogtes, het werd op een gegeven moment 37 grd. Niet te doen. We wilden richting de kust voor een hotelletje voor 1 nacht, maar onderweg was het superdruk. Weer veel files. Uiteindelijk toch nog iets kunnen vinden, in Bagno.
Het is elke dag bloedheet 🥵 36 grd. Maar we klagen niet hoor. De reis verloopt heel goed. Af en toe een file,maar dat mag de pret niet drukken. Immers we hebben alle tijd, we gaan niet op vakantie, er zit geen tijdsdruk op. Alhoewel het nog wel als vakantie aanvoelt. Tot nu toe heeft alleen Robert gereden, ik vind het best. Kan ik af en toe om me heen kijken en ff een dutje doen 😴 Tot nu toe valt het allemaal niet tegen. Tussen door even de benen strekken, Robert een koffietje drinken en ik maak wat foto's. Nog even met Ratna m'n nicht gebeld en natuurlijk m'n broer Ben die echt werkelijk elke dag even belt. Dat doet hij al sinds dat we weten dat we gaan emigreren. Ach gossie, de schat 🥰 Het plan was om door te rijden naar de kust, maar vanwege allerlei wegwerkzaamheden zijn we halverwege al een accomodatie gaan zoeken. We zijn uiteindelijk bij dit hotel uitgekomen.prima hotel, beetje oubollig, maar het was schoon en ontbijt was ook goed. €80 incl ontbijt. Niet duur toch. Savonds uitgebreid gegeten in Rubiere, dorpje vlakbij, bij Restaurant Vicolo del Gusto. Flesje rosé erbij, vooraf glas prosecco en ieder 5 oesters voor maar €10 pp. We hebben gekozen voor een 5-gangen tartufo menu €45 pp. Was echt niet normaal lekker. Terug in t hotel lekker geslapen mèt airco. 😊
Het ontbijt was prima.
Risotto tartufo !!!
Laatste stop in Civitanova
We zijn plm 9 uur weggereden vanuit Bagno en hebben een stukje door het platteland gereden, mooie route. Onderweg prachtige zonnebloemvelden gespot. Tussenstop gemaakt en natuurlijk even een koffietje en espressino freddo gedronken, heerlijk. We wilden toch wel heel graag richting het strand en dan niet te laat aankomen, zodat we evt kunnen overnachten. We kwamen uit in Civitanova in de Marche. Een gezellig strandplaatsje met een lange boulevard, waar diverse eettentjes zich bevinden. Hier wilden we wel een nachtje blijven. Eerst een hotelletje zoeken, lunchen en vnvnd flaneren op de boulevard. We vonden via Google maps een hotel 100 mtr aan t strand. Hotel Dimorae, best wel luxe €129 incl ontbijt. We kregen een gratis upgrade naar een grotere kamer, met keukentje. (Was trouwens niet van plan om te koken 🫣) Auto kon voor €15 in de privegarage. Helemaal top. Staat ie veilig en niet in de hete zon. We vroegen aan de aardige dame bij de receptie om een restaurant in de buurt voor de lunch. Zij adviseerde Arturo Mare aan de boulevard. Ze had gelijk voor ons een tafeltje geserveerd en we kregen daarbovenop nog een voucher van 10% korting. Leuk toch. We hebben natuurlijk veel te veel gegeten 3-gangen, water, biertje en nonalcohol gin tonic. Totaal €88,20 Voor ons doen niet veel. ´s Avonds lang de boulevard gelopen, we begonnen een beetje trek te krijgen en gingen een Braziliaans restaurant binnen. Ook weer lekker gegeten. Ja sorry, we houden nu eenmaal van lekker eten. Hahaha.
De volgende dag op ons gemakkie ontbeten en rond 9.30 uur richting Puglia gereden.
Ff weg van de snelweg om een hapje te eten en te drinken. Op google maps zag ik dat er net boven de Gargano zich een plaatsje bevindt, waar je de trabucco kon zien en in één van die huisjes zou je kunnen eten. Helaas bleek dat je hier van te voren moest reserveren. Maar we wilden er toch wel naar toe. Een "trabucco" (ook wel trabocco of travocc in sommige dialecten) is een traditioneel houten vissersplatform, voornamelijk te vinden aan de Adriatische kust van Italië, in regio's zoals Abruzzo en Puglia. Deze bouwwerken zijn kenmerkend voor de Costa dei Trabocchi (Trabocchi Kust) en de Gargano kust. Nadat we de auto hadden geparkeerd, liepen we er naar toe en het bleek dat er 4 achterelkaar stonden, waarvan 3 in privé gebruik. Gelukkig stond er nog een soort van kiosk, waar we broodjes en wat te drinken konden bestellen. Vervolgens hebben we om 14 uur onze reis voortgezet richting Villa Senang. Uurtje of 16.30 uur zijn we eindelijk gearriveerd. Helemaal blij!!
We zijn thuis!!
We zijn er.
Na maanden van plannen, dromen, regelen, afscheid nemen en auto inpakken... zijn we aangekomen bij Villa Senang. Onze nieuwe plek onder de zon. Wat een reis — letterlijk én figuurlijk. Het voelt nog onwerkelijk. De laatste kilometers reden we bijna in stilte, vol verwondering.
We zijn thuis. Niet omdat alles al klaar is, maar omdat het goed is. Omdat we samen zijn, in geloof, met open handen en vol verwachting. Dankbaar!
We zijn veilig aangekomen 🧭🚗 God was onze Navigator — en Zijn route is altijd de beste 💚
Nu begint het. Niet een vakantie, maar een nieuw leven. Met veel zon, stilte, avontuur… en hopelijk ook af en toe wifi 😉
Grazie voor alle lieve berichtjes, gebeden en meeleven. We voelen ons gedragen. Jullie zijn met ons meegekomen, in ons hart.
Van rijsttafel naar risotto, van Nederland naar Puglia, van belofte naar werkelijkheid.
Hij is trouw. Altijd.
QUOTE: Every mile was mercy. Every step, His faithfulness
Reactie plaatsen
Reacties