Voordat we naar Italië vertrokken had ik het al gezegd: als we er eenmaal wonen, laat ik mijn haar grijs worden en gaat er een schaar in. Punt. En dat heb ik gedaan. Geen gedoe meer met verven, geen gedwongen kleurtjes — gewoon mezelf. En wat blijkt? Alleen maar complimenten! 🥰
Ik ben naar een heuse hairspa geweest (ja echt, hier in Martina Franca). Eerst een ontspannende hoofdmassage, daarna wassen, een voedend haarmasker, knippen en föhnen. Pure verwennerij. Ik liep eruit als een herboren vrouw — kort haar, frisse kop, en een grote glimlach. Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat! Hihi...
Wat minder ontspannen is, is het water geven van onze tuin. Elke avond is het vaste prik: met de tuinslang in de aanslag door de planten en de potten. Maar... Robert is al twee keer vergeten de kraan dicht te draaien. Gevolg: de hele nacht het water laten lopen. Oeps! Kan gebeuren. Gelukkig is daar Pietro, onze ‘waterman’, die de waterput komt bijvullen. Alleen: dat kost elke keer €40, dus dat tikt aan.
We denken er serieus over na om aan te sluiten op de Acquedotto Pugliese, het openbare waternetwerk. Hoe dat werkt en wat het kost moeten we nog uitzoeken, maar het lijkt ons op lange termijn een goede investering.
Afgelopen week zijn we er een paar dagen tussenuit geweest, richting Salento. Helemaal naar het zuidelijkste puntje van Puglia gereden, en via de Ionische kustlijn weer omhoog. Wat een prachtige route! Witte zandstranden, azuurblauw water... de Malediven van Salento zijn echt geen marketingtruc, het is er werkelijk paradijselijk.
We sliepen in een gezellige B&B in het dorpje Salve en onderweg hielden we ook onze ogen open voor leuke huisjes aan de kust. Misschien zit er wel iets tussen voor mijn vriendin Rini, die hier ook een plekje zoekt. :-)
Tegelijkertijd kregen we helaas minder leuk nieuws: onze geometra had contact gehad met de gemeente en helaas mogen we geen zwembad ingraven. Een domper, zeker...maar eigenlijk wisten we het al. Maar dan nu toch de bevestiging.
Maar goed, we laten ons er niet door uit het veld slaan. Wat er in de toekomst gebeurt, leggen we in Gods handen. Eén advies wil ik iedereen meegeven die in Italië een huis wil kopen: schakel áltijd een geometra in vóórdat je koopt. Die checkt alles juridisch en technisch, zodat je geen kat in de zak koopt.
Er was gelukkig ook goed nieuws: gisteren kwam de vigilanze (de lokale politie) langs voor de controle van onze woonstatus. Even kijken of er echt twee mensen op ons adres wonen — check! Vandaag gaan we meteen naar de gemeente om onze CIE (de Italiaanse elektronische identiteitskaart) aan te vragen. Een belangrijke stap, want daarmee kunnen we eindelijk alles officieel regelen.
Over officiële dingen gesproken... Onze auto!
We waren al in paniek, want volgens de agenzia konden we onze Italiaanse kentekenplaat pas in september verwachten — en in de tussentijd zou de auto stilstaan. Help! 😱
Maar na een vriendelijke mailwisseling mochten we tóch langskomen met wat extra documenten. En jawel: we mogen gewoon rijden in onze eigen auto! De huurauto (die we voor een maand hadden genomen) konden we gelukkig meteen inleveren. Borg terug, huur terug. Opluchting alom!
Verder hebben we weer wat dozen uitgepakt. Het voelt als kerst: elke doos brengt verrassingen. Maar eerlijk is eerlijk… we hebben veel te veel spullen meegenomen. Dus zijn we begonnen met sorteren: wat echt nodig is blijft, de rest brengen we naar een soort Italiaanse kringloopwinkel. Ruimt lekker op!
Ook fijn: Francesco, onze elektricien, is langs geweest met een offerte om de poort elektrisch te maken. Morgen komt hij — als alles volgens plan gaat — de installatie doen. Geen gedoe meer met in- en uitstappen. Want ja, uit gemakzucht lieten we de zware poort vaak maar openstaan. Maar ik wil ’m voortaan dicht als we weg zijn of als het donker wordt. Pfff, luxe probleem. Sorry. :-(
Robert heeft inmiddels ook onze brievenbus aan het begin van de straat geplaatst — verplicht, omdat de postbode ons erf niet oprijdt. Ook weer zo’n Italiaans dingetje waar je aan moet wennen 😉Dus als jullie een (fysiek) kaartje willen sturen, dan kan dat. Althans, als het goed is, moet het dan aankomen. :-)
Augustus is dé vakantiemaand in Italië en dat merk je overal. In de Valle d’Itria is het één groot feest: muziek, cabaret, opera, food & wine festivals en vuurwerk.
Zaterdag gaan we naar een concert in Locorotondo. Robert kent de band, ik niet — maar het schijnt funky te zijn, en dat klinkt mij als muziek in de oren 🎶✨
En ja... we hebben weer véél te lekker gegeten. Zoveel nieuwe restaurantjes om te ontdekken — het blijft een feest voor onze smaakpapillen. Al moeten we binnenkort maar weer eens terug naar dat koolhydraatarme schema… 🤭
En tussen al deze belevenissen door? Zondagochtend samen op de bank naar de livestream van Doorbrekers uit Barneveld gekeken. En wat leuk om mezelf te zien in de trailer, die vorig jaar zomer is gefilmd, voor Doorbrekers Diamonds conference in oktober. Maar belangrijker nog, zo fijn om toch de boodschap mee te krijgen, ook vanuit Italië. God is overal.
QUOTE: “Sometimes we plan, and sometimes we just trust. Either way, God always goes before us.”
Reactie plaatsen
Reacties