2. Het begin

In 2017 zijn we op vakantie gegaan naar Portugal en logeerden bij een neef van Robert, en zijn vrouw. Zij runden een B&B in een prachtige omgeving. Toen wij op een
avond met een wijntje op het terras zaten, waren we een beetje aan het fantaseren, hoe het zou zijn om een huis in het buitenland te hebben. En natuurlijk liefst waar het altijd lekker weer is, uiteraard lekker eten, mooie omgeving. Maar ja, het was een droom en het zou bij een droom blijven, want wij hadden de middelen niet.  Echter het bleef toch kriebelen, dus we gingen toch eens kijken in de omgeving. Spanje was voor ons geen optie en uiteindelijk eind 2018 in Italië beland. Waarom het niets is geworden in de eerder genoemde landen? Het voelde niet vertrouwd, het eten was voor ons niet 'je van het',  maar dat is natuurlijk voor iedereen persoonlijk. In Spanje vonden we het best wel dor en droog, althans op de plekken waar wij waren. Ook dit is uiteraard voor een ieder persoonlijk, er zullen vast wel mooie plekjes zijn, die wel groen en mooi zijn. 

Maar goed, Italië is natuurlijk heel groot en uitgestrekt. In de afgelopen jaren zijn we van Toscane, Umbrië naar Sardinië en Sicilië gereisd. Eén keer naar het zuiden en toen al waren we toch wel erg verrast door het landschap, de omgeving, het eten en de mensen. 

In oktober 2018 kregen we de mogelijkheid om onze dromen waar te maken. Maar was dit wel echt wat God wil voor ons leven, immers onze plannen zijn niet altijd Zijn plannen.  We vertrouwden erop dat als dit echt van God is, Hij de weg zal openen. En ja, toen ging het eigenlijk heel snel. Via internet kwamen we in contact met een dame die al meer dan 20 jaar in Puglia woont en mensen begeleidt die op zoek zijn naar een huis in Puglia. We hebben wel meer dan 30 huizen bezocht, pffff er kwam geen eind aan. Ik kon niet door de troep in de huizen heen kijken, de één vond ik erger dan de ander.  Blijkbaar laten ze de boel de boel en rennen met gierende banden het huis uit. Heel bizar! In Puglia heb je als enige in de wereld, de zogenaamde trullo (meervoud is trulli). Dit zijn kleine huizen met een puntdak, heel leuk om in te slapen als je op vakantie bent. Maar om er in te wonen, is het geen doen en al helemaal niet voor Robert , met zijn lengte. De trulli staan op de werelderfgoed lijst en mogen niet worden afgebroken. Je mag het wel verbouwen, maar moet dan wel in de originele staat blijven.

Verder hebben we veel villa's bekeken, maar die waren allemaal heel erg hokkerig. Toen we het bijna hadden opgegeven, kwamen we uiteindelijk uit op het platteland in Martina Franca, waar we terecht kwamen bij een mooi huis, met prachtige stenen, zoals je ze alleen in die omgeving ziet. Een casale (soort bungalow/woonboerderij) met een grote zitkamer annex eetkamer en open keuken. 2 slaapkamers een badkamer met toilet. Een trap naar een  verdieping lager met de mogelijkheid een 3e slaapkamer te realiseren met ensuite een badkamer en toilet. Wij waren op slag verliefd en zo is het balletje gaan rollen en zijn we nu inmiddels 6 jaar verder. Januari 2019 hebben we ons droomhuis gevonden en in maart 2019 hebben we de koopovereenkomst getekend. We noemden ons droomhuis: Villa Senang. Senang betekent in het Indonesisch 'blij, gelukkig'. In het Nederlands wordt dit woord ook wel eens gebruikt bijv. Ik voel me senang. ;-)